Obiecane ................

Mialo byc kilka dni temu . Przepraszam , ale nie potrafilam dotrzymac slowa . Nie zebym klamala - ale tak jakos wyszlo . Najpier popoludniowa wizyta u lekarza - tam dowiedzialam sie , ze musze zrobic kolejne badania . Potem tak zabralam sie do pracy , ze godzin nie liczylam . Wracalam wieczorem do domu i marzylam , zeby miec ,, dzien dziecka ,, czyli jak to sie u nas mowi isc spac bez mycia ;-D . Nie potrafie sie zatrzymac , nie wiem co mnie tak gna . Chwilami - uwierzcie mi - chce , ale nie moge . No bo jeszcze ten meterek , jeszcze ta taczka , jeszcze tylko przeniose te kamienie .................. i tak w kolko . Moj maz sie na mnie drze - w dobrym tego slowa znaczeniu - a ja swoje . Wczoraj to nawet o obiedzie zapomnielismy i jak zapytalam ktora to - okazalo sie ze dochodzi dziewietnasta . Madre to ?? Nie mysle .... . Ale chyba wole taka siebie niz ta uzalajaca sie nad soba , rozpamietujaca , ze przeciez przeszlam raka i chyba powinnam juz na smierc sie przygotowac . To zmeczenie  wyzwala we mnie takie poklady radosci , ze wiem ze zyje , ze wiem ze watro , ze wiem po co to robie . I tylko mam nadzieje , ze jak juz wszystko zrobimy to nie zabraknie mi pomyslow na nowe wyzwania . No a teraz do dziela , pokaze co wokol nas sie dzieje. No i z gory przeprosiny -  sorki, ale ten balagan jest naprawde tworczy ( tak twierdzi moj ukochany ) , to wszystko kiedys bedzie wygladalo jak nalezy . No i wybaczcie brak profesjonalizmu . My oboje nie mamy pojecia o stolarstwie , murarce czy ogrodnictwie . Poszlismy na zywiol i Bog nam sprzyja . Po prostu nie boimy sie wyzwan i juz .

Jak juz pisalam  , skarpa wygladala kiedys dosc frustrujaca . Kosic sie na niej nie dalo - taki byl spadek . Zima snieg sie obsypywal , tworzac istny sniezny tunel do domu . Pomysl rodzil sie dwa lata , moze nawet ponad . Zbieralismy material - kamien , podklady kolejowe . Potem trzeba bylo tylko wykombinowac ziemie do zasypania powstalego muru , kore i roslinki . I wualllla mamy takie cudenko :-)

                         
    Kiedys chodzilo sie po piachu , teraz mamy iscie ,, skalniacka ,, drozke do ganku

W miejscowosci , w ktorej mieszkamy jest nas cztery polskie rodziny . Ale wiem juz z doswiadczenia i opowiesci norwegow czy polakow jak pytaja po okolicznych sasiadach o nas z nazwiska to wszyscy wskazuja nasz dom. Nie wiem czy powinnam sie cieszyc czy plakac z tego powodu , ale dzieki temu zwracaja sie do nas z roznymi sprawami . No i dzieki temu dostajemy czasami wspaniale prezenty  - rzeczy przez nich niechciane , a dla nas to prawdziwe skarby . Mowia ,, Anna , twoj maz jest taki kreatywny , to moze cos z tego wykombinuje - lampe albo cos .... '' . No i w ten sposob powstaje nasz dolny taras , ze starej szopy i stodoly ponad stuletniej . U nas nic sie nie zmarnuje , juz taka nasza natura :-) . I tu te stare belki i dechy prezentuja sie w daszku mad dolnym wejsciem , tzw. po norwesku Hybel

Tak , wiem ze nie wolno z lasu wynosic zadnych roslin , ale ja po prostu nie moglam tego nie zrobic . Rosly sobie na drozce , a i tak samochod jadacy w las po sciete drzewa zniszczylby je napewno . U mnie przezimuja w donicach i zobaczymy wiosna czy sie przyjely . Oby :-)

                               A to roslinki na mojej skarpie - te sa juz kupione :-)

Tak , roboty co niemiara , a kolejnych projektow przybywa . Nogi od maszyny cierpliwie czekaja na dworze od ostatnich zakupow . Nawet zapomnialam kiedy to bylo . No i widac jak zalatani oboje jestesmy .

Zeby bylo ciekawiej , wymyslilam soebie na tarasie donice wkaponowane w deski . Posadze tam jakies piekne rosliny , moze jalowce , ktore uwielbiam . 

 To moje miejsce pracy od kilku dni . Nie ma mnie tam , bo stoje za obiektywem :-D . Musialam wywozic kamienista ziemie . Teraz zasypie ja piekna , zyzna gleba , a na wiosne zasieje trawe . Teraz juz za pozno na to . Dzisiaj w nocy byl tylko 1 st na plusie .

Dziwicie sie zapewne , po co te kamienie na dole pily . Juz Wam odpowiadam - a no tak u nas czasami zawieje , ze sasiad musialby odnosic nam maszyne potem . Wiec czego to polak nie wymysli .

To jest wlasnie ten konstruktywny balagan  - jak mawia moj maz . I oczywiscie wszystko jest mu w jakims celu potrzebne i nie mam prawa niczego tu sprzatac . OK niech mu bedzie .

To ,, domek '' na nasze kontenery do segregowania odpadkow . W stylu naszego domu . Oczywiscie nie jest jeszcze dokonczony , ale .....

Uwielbiamy stare rzeczy , stare drewno , starych ludzi tez lubimy . I takie wlasnie beleczki wspieraja daszek na dolnym tarasie . I mamy ochote zostawic je w takim naturalnym kolorze . moze jedynie tylko zaolejujemy je ( jest w ogole takie slowo ???? )

                                   I jeszcze raz ukochana drozka do domu

A przed domem iscie norweski widoczek - starusie krzeselko pokryte owcza skora i lampiony .

Tu jesienny widok zza mojego plota

A tu znowu stare belki w sprawnych raczkach . Mowia , ze Panu Bogu starosc sie nie udala . Ale ja twierdze , ze trzeba na wiek patrzec w specjalny sposob - czy to na ludzi czy to na rzeczy . 

Pamietam , jak tachalam ten glazik do auta . Zawsze sie zloszcze i marudze , ze nigdy tak naprawde nie mozemy pojechac ot tak na wycieczke , ze zawsze cos przytachamy , ze potem mam rece jak malpa do samej ziemi . Ale potem serce sie raduje :-)

Pst , to drzewko tez wykopalam . Wsadzilam tuz prezd gankiem , bedzie idealne do ubrania na Boze NArodzenie ( jak sie przyjmie oczywiscie )

Brenda nie ma dobrej miny , bo jest wciaz na uwiezi . Takie tu mamy prawo - od maja do pazdziernika pies nie moze ot ta sobie biegac . Tu u nas owce sa na pierwszym miejscu i ich spokoj i bezpieczenstwo - a pies jest zagrozeniem . 

I jeszcze jeden kamyczek obrosniety tutejszym mchem .

I to chyba teraz na tyle . JAk juz z wszystkim sie uporamy , albo zima nas zaskoczy i nie bedzie mozliwosci dokonczenia prac ( oby nie !!!! ) to wstawie efekty naszej dalszej pracy . Teraz Was opuszcze i ide poleniuchowac na sofe . Jutro znowu poniedzialek , a kto go lubi . Tez macie tak jak ja syndrom poniedzialku , ktoremu towarzyszy len na plecach ? Pozdrawiam Ania