Juz sa !!!!!!!!

Wczoraj nie mialam sily , oboje z mezem chodzilismy jak ,, zombi '' . No ale od poczatku .

W srode Brenda obudzila nas przed siodma . Dyszala i wolala na dwor . Domyslilismy sie , ze zaczal sie porod . Tysiace razy czytalismy jak i co , no ale oczywiscie oboje zaczelismy okupowac internet , bo wiedzy nigdy za wiele  . Jako , ze sa jesienne ferie, a my oboje w domu wiec podeszlismy do tego lajtowo - pisza , ze to moze byc nawet 36 godzin - OK mamy czas . Zabralismy sie za zwykle obowiazki - Maz na dworzu cos tam maluje i przycina, ja w domu pichce i piore . I tak zlecial nam caly dzien . W miedzyczasie mierzylismy jej temperature - spadala ksiazkowo . Wieczorem maz wyszedl po raz nie wiem ktory z Brenda na dwor i zaraz wrocil po latarke. Pytam go po co - a on, ze chce cos zobaczyc . Wrocil i mowi, ze chyba jej wody odeszly , bo schody sa mokre . Ok , czyli to juz chyba niedlugo . Usiedlismy na sofie, kawa w reku - oki, to bedzie dluga noc . Nie wiem co lecialo w telewizji, ale bylo juz ok.12tej - Brenda zaczela nas zaczepiac . Wzielismy to za zwykly objaw , zapewne kaze nam isc do lozka, bo ona tez chce juz spac . Robi tak zawsze kiedy siedzimy za dlugo przed TV. W koncu dala nam spokoj , odeszla do kojca , a maz wstal do kuchni . Mija kojec i EUREKA !!!! Ona rodzi, cos lezy oboj niej !!!! Wyskoczylam jak z procy, hop do kojca ( ma 3m2 powierzchni ) i widze , jak Brenda rozrywa jakis czarny worek a z niego pojawia sie szczeniaczek . O Jezu pomyslalam - to moj pierwszy raz . Oczywiscie panika , rece sie nam trzesly obojgu . Tomek lapie za nitke, ja sciskam pepowine, Brenda lize malucha, potem wazenie, cyk fotka maluch do mamuski , no i zapisywanie wszystkiego . Waga, godzina urodzenia 23.45 , plec, kolor wstazeczki , odruchy, ssanie , stan zdrowia , lozysko , imie ... wszystko co potrzebne . No i wypieki na twarzy . Oj to bylo cos. Nasza pierwsza sunia przyszla na swiat . Potem srednio co dwie , co godzine przychodzily kolejne szczeniaczki . Brenda byla bardzo dzielna, czasami kwilila, czasami wrecz wyla. Ale zachowywala sie jak wzorowa matka. Wcale nie bylismy jej potrzebni do pomocy . JA tylko przystawialam maluchy do sutkow, aby od razu zaczynaly ssac siare. W miedzyczasie polegiwalismy na zmiane na sofie, ale jak tylko zaczynalam przyspiac Tomek krzyczal ,, nastepny !! '' no i znowu bylismy na rownych nogach . Po 7 rano przyszedl ostatni dziewiaty szczeniaczek . Mielismy 6 suczek i 3 pieski . Caly przebieg porodu zostal zarchiwizowany , szczetnie opisany . Brenda lezala spokojnie , karmila . Uznalismy , ze to juz koniec. Ja mialam w planie sie chwile przespac , bo o 10tej obiecalam znajomej , ktora podczas porodu dostala wylewu , ze jej pomoge w domu tego dnia. Mialam byc na 10ta , wiec mialam chwile , zeby domyc z krwi dlonie, ubrac sie, wypic kolejna - nie wiem juz ktora  - kawe i cos zjesc . Wyszlam z domu i kazalam mezowi sie choc troche przespac . Juz teraz byly bezpieczne, mamuska je karmila . Wyszlam przed dziesiata . Co chwila sie kontaktowalismy i wszystko wygladalo ze jest w najlepszym pozadku . Po trzech godzinach wracalam do domu . Kupilam pizze, bo nie mialam glowy ani sily do robienia czegokolwiek na obiad. Marzylam tylko o jednym - polozyc sie do lozka . Mialam zrobic wieksze zakupy , ale wszystko wyparowalo mi z glowy . Jak weszlam do domu i zobaczylam cala te ferajne az serce mocniej mi zabilo. Ale najbardziej zaskoczyla mnie Brenda. Wyskoczyla z kojca gubiac po drodze swoje malenstwa i zaczela sie ze mna witac. Tomek powiedzial, ze bardzo na mnie czekala . Po jakims czasie maz pojechal do pobliskiego miasteczka cos tam kupic w sklepie malarskim . Zostalam sama, zmeczona, marzaca o lozku . Nagle pare minut po trzeciej Brenda zaczela dyszec , spinac sie - ja wpadlam w panieki ,, co sie dziej do jasnej anielki ????? '' . Wskoczylam do kojca, poodklejalam od niej maluchy , jeden skurcz, drugi i Brenda urodzila kolejnego malucha. Po ponad 8 godzinach !!! Juz sam widok worka plodowego przekonal mnie , ze cos nie jest tak. O Boze, tylko nie to !!!! Pomoglam rozrwac worek , wyciagnelam malucha - przelewal mi sie przez rece . Byl cieply , ale wiotki . Osuszylam malucha i od razu zaczelam go masowac , podajac Brendzie do lizania. Nie reagowal, nadal byl wiotki , usteczka i nosek byly szare, wrecz sine , a jezyczek wystawal zwiniety w trabeczke. Nie zyje , tak jak pisza w ksiazkach , w niecie - czesto sie zdaza, za po kilku godzinach rodzi sie ostatni i zazwyczaj martwy . Polozylam go na bialym reczniczku , owinelam, jak nalesnik ... mowie do Brendy ze jej malenstwo nie zyje . Ona patrzy na mnie wylupiastymi oczami , nie wie co sie dzieje, a ja pytam Boga czemu wlasnie mnie sie to musialo przytrafic . I mysle co mam dalej zrobic , w co go zapakowac , czy czekac na meza, gdzie go pochowamy . o Jezu dlaczego................. miliony mysli w ciagu krotkiej sekundy . Po chwili jednak wpada skads we mnie mysl - nie, nie oddam cie tak latwo. Chwytam zawiniatko i glowa w dol bujam nim z calych sil jak chustawka. Gdzies... kiedys o tym czytalam, sama nie wiem gdzie i kiedy . Zero reakcji . Powtarzam czynnosc .... kolejny raz i kojelny . Po minucie, moze dwoch slysze jakis odglos, zagladam - z noska wydostaja sie biale banki . Wycieram nosek , dmucham do otwartego pyszczka, masuje psiaka i potwarzam czynnosc w nieskonczonosc . Brenda patrzy i nie wie co sie dzieje. A ja powtarzam czynnosc i powtarzam. I w koncu slysze , ze maly zaczyna sapac , ze sie porusza. Przestalam nim bujac , masuje mocniej, podaje Brendzie do lizania , wkladam maly palec w pyszczek, zeby zaczal ssac . maly zaczyna po woli sie poruszac . O Jezu mysle, pomoz mu . Kaze Brendzie polozyc sie, przystawiam malca do sutka jednoczesnie masujac . Chyba ma jeszcze zatkany nosek , bo nie moze skoordynowac ssania z oddychaniem. Biore go znowu na dlon i masuje , dmucham delikatnie w pyszczek o podsuwam palec. Zaczyna po woli ssac. Oddaje do Brendzie- ona zalatwi juz reszte. Po kilku minutach lizania malec robi sie naprawde ruchliwy , zaczyna ssac sutka. Niemoc opadla z mojego ciala. Zaczelam sie trzas . Dalam rade , zyje i mam nadzieje ze zyc bedzie. To ona , malutka ...dalam jej na imie Alba . Dopiero teraz zobaczylam ze jest za pietnascie czwarta. To trwalo cale 15 minut, od momentu porodu . Wzielam telefon, zadzwonilam do meza. Nie mogl uwierzyc ...kazal mi sie uspokoic i polozyc . Zreszta ja nadal tez nie moglam uwierzyc . Tearz juz wiedzialam, dlaczego Brenda tak sie cieszyla na moj widok, kiedy wrocilam. Ona chyba czekala z tym na mnie . Czekala z urodzeniem malucha.

Dzisiaj obudzilam sie jak wrak . Nerwy zrobily swoje. Boli mnie wszystko - nawet miesnie w posladkach . Zadne przeciwbolowki mi nie pomagaja. To nerwy i spiecie, jakiego doswiadczaalam prze cala poprzednia noc i wczorajszy dzien.  Chodze jak pokraka, nawet siedziec nie moge. Wiem ze to minie, najwazniejsze ze z nasz DZIESIATKA wszystko w pozadku . Najmlodsza odrabia zaleglosci w ssaniu. Jest tak zaborcza, ze od momentu urodzenia nie przestaje ssac. Wrecz bije sie o cyca z rodzenstwem. Jest cudna. Wszystkie sa cudne. Dar narodzin jest czyms wspanialym, wyjatkowym - nie tylko u ludzi.

No a teraz jak juz wszystko opisalam moge je pokazac . Moja szczesliwa DZIESIATKA  . Chwilami leza jedne na drugich , wpychaja sie pod mamuskie . Ale sa chyba szczesliwe . Chce Wam przedstawic : Anike , Adora , Azire , Astora , Alune , Aphie , Alanye , Arube ,Argo i Albe herbu Vind fra Hallingskarve .

A teraz ide cos zjesc i chyba zrobie sobie goraca kapiel . Maz mowi, ze ma mi to pomoc - goraca woda rozpusci kwal mlekowy , ktory odlozyl sie w moich miesniach .

Milego popoludnia i spokojnego weekendu . Ania