czwartek, 31 października 2013

Zmeczenie materialu

No i sobie wykrakalam. Wczoraj bylam tak zmeczona, tak obolala , ze mialam ochote napisac do szefowej ze nie dam rady dzisiaj przyjsc do pracy . No ale przeciez ja musialam na swoim postawic i nie sluchac Tomka tylko wyrwac sie do pracy . No i mam czego chcialam. Zapalenie stawu skroniowo-zuchwowego . A wlasciwie to calej prawej strony glowy . Boli jak cholera, paszcze ledwo otwieram , nie moge gryzc i jogurt to teraz moj najlepszy przyjaciel. No o czywiscie polecialam do pracy , a jakze. Nacpalam sie Paracetu i myslalam, ze przejdzie. Ale po godzinie dziewczyny w pracy nie wytrzymaly i wygonily mnie na legevakt - czy li po naszemu pogotowie . I jestem oto w domu . Mialam co prawda lezec , nie stresowac miesni szyi i karku , dac im troche odpoczac . Przyczyna choroby -  najparwdopodobniej zmeczenie materialu, czyli mojego grzesznego ciela. Tak zekl lekarza wysluchawszy cala moje opowiesc co to u mnie slychac od czterech tygodni. No i zlapal sie za swoja czrna glowke ( tak , bo Pascal to afrykanczyk ) i zapytal, jak dlugo mam zamiar jeszcze tak zyc . Czy ja oszalalam ?? 10 szczeniakow, dokarmianie, kupy, siuski , a w miedzyczasie kilkadziesiat sloikow z przetworami i caly dom na glowie . No i praca. Ufff . Tego bylo chyba za duzo dla mojego organizmu . No i oczywiscie rekonwalescencja po radioterapi - zrobily swoje. Wiec jestem oto w domu , odpoczywam ( ;-) ) i pisze co u mnie. Bo - przepraszam - ale ostatnio cos sie opuscilam.

A propos przetworow , to uzbieralo sie tego troche. Moje kolezanki z pracy namowily mnie , zebym wziela udzial w tegorocznej Julemesse . To cos na ksztalt jarmarku przed Bozym Narodzeniem, ale w takiej formie - ze sprzedawane tam sa rzeczy tylko zwiazane z historia tego swieta. Nie ma tam miejsca na nic, co mozna kupic w sklepie, nic co zostalo skomercjalizowane. Wiec ja- podobno - idealnie pasuje do tego modelu . Ja i moje przetwory , bo norwezki glow sobie nie zaprzataja tymi glupotami. Wszystko przeciez mozna kupic w sklepie , ikke sant ? Wyslalam im zdjecie kilku moich przetworow - w wielszosci sa to syltede grønsaker czyli warzywa w zalewie octowej. Ale takze chutney w wielu odslonach i jablka .





A teraz o moich psiakach . Rosna jak na drozdzach . Niektore waza juz ponad dwa kg . Tak jak sa rozne tak samo maja rozne charatkery . Anika- pierwsza urodzona -  to mala nasza ksiezniczka. Wszystko robi ostatnia, czeka az zobaczy ze inni juz tego sprobowali. Piszczy jak sie czegos boi i domaga sie zaby ja zauwazyc i poglaskac . jest ostrozna jak malo kto. Aluna - to krolowa calego zamieszania. Zadzi wszystkimi do spolki z Adorem - Napadaja na kolejne szczeniaki, tarmosza im uszy i ciagle maja ochote na zabawe . Aruba- pomimo , ze byla najmniejsza i najchudsza to jest najodwazniejsza. JAko pierwsza wydostala sie z kojca, spaceruje po calym domu, niczego sie nie boi . Nadrobila juz wage i jest sliczna grubiusia. Argo to pupilek Tomka. Tylko czeka na niego i zaraz zaczyna skomlec , zeby go wzial na rece i glaskal i glaskal i glaskal...... i nie ma z tym konca. Czesto wszystkie malce spia a ten skowyczy, zeby go Tomek wzial na kolana , uglaskal a potem polozyl wsrod rodzenstwa. I jest Ok. Litten terrorist tak go nazywalm, czyli maly terrorysta. No a Alba- ta odratowana- niczym nie rozni sie od reszty. Bryka, bawi sie , jest taka radosna. Malce przenieslismy juz na dol, do osobnego pokoju. Oddalam im swoj hobby room . I tak na razie nie mam czasu tworzyc, wiec niech one sobie tam mieszkaja przez kolejne cztery , ostatnie tygodnie. Wczorak byl piekny dzien i Tomek zrobil dla nich maly piknik na dolnym tarasie . oto one :-)








A to standartwoe zachowanie Brendy zima -  wylegiwanie sie pod kominkiem. Widze , ze szczeniaki tez to maja w genach . Bo gena nie wydlubiesz :-)



Koncze, bo glowa mi peka . Ide za rada lekarza odpoczac . Te z Was , ktore nie zapisaly sie jeszcze na Candy czli jak to mowia popularne GiveAway zapraszam TUTAJ . Milego dnia i wieczora . Nie wiem czy obchodzicie Halloween , ale tu u mnie to bardzo popularne swieto wsrod dzieciakow. A ze przyzwyczailam ich , ze zawsze mam dla nich slodycze , to oblegaja nasz dom co roku . drzwi sie po prostu nie zamykaja. Postaram sie im strzelic foty . Zobaczymy co z tego wyjdzie. jeszcze raz milego dnia. Ania

piątek, 18 października 2013

CANDY ,, FUCK CANCER ''

Jutro 19 pazdziernik . Zamowilam nawet tort . Tort tez ma napis ,, Fuck Cancer '' . Te z Was , ktore sa ze mna od samego poczatku troche znaja te historie .
 Wpis z mojego pamietnika , juz po operacji :
,, ..... Byc moze wlasnie tego potrzebowalam . Tego , aby ktos wlozyl mi w dlon zeszyt i dlugopis , aby dal mi ksiazke , aby mnie zmotywowal - zebym zaczela pisac . Sama jeszcze nie wiem co . O czym . O kim . O mnie ? Kim jestem ? Czy wciaz ta sama kobieta z glowa pelna pomyslow i planow ? Czy calkiem inna osoba przepelniona strachem i obawami o swoje zycie , o Tomka , o to co bedzie dalej ? Sama nie wiem juz kim jestem . Czy powinnam zaczac od poczatku ? Chyba nie, bo przeciez pisze ten pamietnik dla siebie . I przeciez wiem co bylo na poczatku . Pamietam dokladnie kazda chwile od tamtej srody , kiedy moj fastlege znalazl tego cholernego guza , a potem lekarze w Drammen znalezli mu ,, braciszka '' , zeby nie bylo mu smutno samemu ...............
.......Urodzilam sie na nowo . 19 pazdziernika - te date bede pamietac do konca zycie . Rak . Tak wiem ze to nie wyrok . Tylko latwo to mowic tym , ktorzy wymyslili ten slogan . ..... W glowie tyle pytan, niepewnosci ..... Wciaz zastanawiam sie, jak przebrne przez leczenie . Ale wiem , ze mam Tomka obok siebie i to ON daje mi cala sile do walki . Wlasnie za to go kocham . Bo tylko to trzyma mnie przy zyciu .... ''

Troche powialo smutkiem , ale to jest wlasnie moje zycie. Zycie przed i po . Zycie pelne nadziei , ze nie bedzie wznowy . Zycie w oczekiwaniu na kolejny dzien . Bo przeciez nikt , nikt na tym swiecie nie moze mi zagwarantowac , ze to juz nie wroci . Za kilkanascie dni pierwszy przeglad generalny . Czy sie boje ?? Jak cholera !!! Wciaz niby jestem ta sama osoba , ale jakze inna. Czerpie zycie garsciami i nigdy nie mam dosc . Probuje zle nie myslec, ale te mysli wracaja jak bumerang . Czasami to boli , szczegolnie jak slysze , ze ktos kolejny odszedl . Tak odeszla Natalia , to ona podarowala mi ten pamietnik , to ona patrzyla na mnie swoimi malymi oczkami z duma , ze mamy te sama chorobe, ze napewno sie rozumiemy . Ja kobieta  i ona kilkuletnia dziewczynka .

Ale teraz cos przyjemniejszego . Zeby odgonic demony , zeby zatanczyc na ,, jego '' grobie organizuje CANDY . Na pochybel draniowi !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Nie jest to Candy , za ktore chce zdobyc wiecej czytelnikow . Dziekuje wszystkim , ktorzy sa ze mna . W dni kiedy zmaluje cos fantastycznego i w dni, kiedy po prostu chce wyrzygac z sebie ten caly brud, albo radosc . Jesli macie ochote to zostawcie komentarz pod postem jako sygnal , ze macie ochote wziac udzial w losowaniu . Jesli macie ochote to podlinkujcie CANDY w banerze u siebie na blogu . Jesli osoby , ktore nie maja bloga tez chca wziac udzial w losowaniu -  bardzo prosze o pozostawienie swojego komentarza ponizej .Ot cale to moje wymagania. Po prostu badzcie ze mnie . I bardzo Wam za to dziekuje . I ciesze sie , ze udalo mi sie przyciagnac tutaj osoby , ktore za wszelka cene nie chcialy stworzyc towarzystwa wzajemnej adoracji. Ze dyskutujemy , ze zwierzamy sie sobie, ze w jakis sposob pomagamy sobie nawzajem. Bo zycie nie polega tylko na pochwalach .Czasami trzeba komus ,, przywalic '' . Zapraszam do zabawy i trzymam za Was , za Was wszystkie kciuki ( no czsami bede puszczac , zeby nakarmic moje szczeniaczki ) . Wuallllaaa..............


Mam dla Was w prezencie : latarnie z postarzonego drewna , serce z piorek , serce w antycznej bieli , kilka malusich m\domeczkow z drewna pomalowanych roznymi farbami , podlkadki pod kubek takze z drewna , zawieszke zapachowa w haftowana lawende . Jako , ze zblizaja sie Swieta - 6 szt oslonek na swiece na zewnatrz . Maga stac na schodach przed wejsciem do domu , czy na balkonie . U nas sa bardzo popularne . I dla tych co to w domu juz maja wszystko , juz zdecoupagowaly co sie dalo , pobielily i przetarly - drobne korale , w slicznym kawowym kolorze . Dodatkowo, dla tych co to inspiracje uwielbiaja czerpac  -  kilka najpopularniejszych norweskich gazet z cyklu ,, niech Cie szlag trafi , kurka wodna ale inni maja pieknie w domu '' . Nie sa aktualne, ale to co w nich znajdziecie jest aktualne nadal i na wieki wiekow amen .











Czas szybko leci - uwerzcie mi na slowo . Potem tylko troche bedziecie musialy poczekac , bo paczka z Norwegi troche idzie. Ale mam nadzieje, ze przed Swietami bedzie u zwyciezcy . Zycze Wam powodzenia .

niedziela, 13 października 2013

Projekt ,, KAPUSTA ''

Siedze przy komputerze , zajadam pumpernikel z serkiem Prim . Nie wiem , czy macie pojecie co to za ser , sprobuje wytlumaczyc . To najchetniej jadany ser tutaj przez male dzieci . Ma konsystencje sera topionego . Mleko i smietanka podczas odparowywania za posrednictwem wysokiej temperatury  pieknie karmelizuje cukier . Serek nabywa smak karmelu , a takze jego kolor . Jak przyjechalam do Norwegi i sprobowalam pierwszy raz Brunost  i Prim uslyszalam, ze te sery mozna labo kochac albo nienawidziec . Na szczescie ja naleze do tej pierwszej grupy i o dziwo nie znam polaka , ktory tez pawalby miloscia do tego sera . Nawet moje wnuki go nie lubia. A przysiegam , ze probowalam roznych sposobow aby je na to namowic - i klapa .

Dni uplywaja nam teraz troche spokojniej . Nawet mielismy czas na kiszenie kapusty . Juz ktorys sezon robimy ja sami . Najpierw przywozilismy z Polski , ale po otwarciu wiaderka trudno ja bylo przechowac . Zazwyczaj na powiezchni zbieral sie bialy nalot . Potem zaczelam kupowac te w woreczkach, ale ona na salatke to wcale sie nie nadaje. Zalatuje mi octem i basta . Po udanym pierwszym kiszeniu robimy to co roku . Czekamy na dobra cene i hyc do sklepu . Zawsze towarzyszy tym zakupom male zainteresowanie ze strony sprzedawcow , bo Norwedzy dziwia sie po co nam 20 glowek kapusty i trzy kilogramy marchwi  . Trudno im to wytlumaczyc . Pozatym kiedy cena spada , zaczyna sie wlasnie sezon gotowania Fårekål - czyli jagnieciny z kapusta. No ale kto tyle gotuje ?? Zaopatrzeni jestesmy w a'la beczke - plastikowy pojemnik na wino . Idealnie sie sprawdza . tarke kupilismy kiedys chyba na allegro , tylko Tomek ja zmodyfikowal - dolozyl tam taki drewniany stoperek, zeby mogl ja zaprzec o beczke jak sciera kapuche . Marchew , sol i troche sily . Kapusta stoi na dole w pralni , przebijamy ja codziennie. Za kilkanascie dni trafi do piwniczki czyli naszej spizarni . Dolaczy do dziesiatek, jesli juz nie setki sloikow przetworow i baniaka wina. tak, wino tez robimy swoje :-)





Szczeniaczki rosna jak na drozdzach . Niektore nawet podwoily juz swoja wage . Tylko jeden zaczal dzisiaj kichac i jutro musimy jechac do weterynarza, zapytac co z tym robic . Wciaz je dokarmiam dwa - trzy razy dziennie . Doszlo do tego , ze jak wsadze reke do kojca to szczeniaczki lgna do mnie jak do Brendy . malo tego, niejednokrotnie zdazylo sie ze pelzly obok niej , mijaly ja i docieraly do mnie . Zaczynaly mnie noskami obwachiwac i tracac , zadajac flaszki mleka.







Milej niedzieli i wiecie co ? Jutro znowu do pracy z syndromem poniedzialku . Glowy do gory :-)

środa, 9 października 2013

Musze Wam odpowiedziec !!

Przepraszam , ale nie jestem teraz w stanie odpisywac na kazdy komentarz - ale kazdy z tych komentarzy utkwil mi gleboko w moim sercu . Dziekuje Wam , ze jestescie ze mna , dziekuje ze mnie rozumiecie . Piszecie ze to kawal roboty -  a jakze , ze kawal . Ale zadna ze mnie bohaterka. naprawde nie wiem skad to sie we mnie wzielo . Te obrazy jak to robic pojawily sie w mojej glowie w ulamku sekundy . Kiedys , dawno temu , kiedy zylam jeszcze w Polsce mielismy Yorczke. Ona tez byla w ciazy . Mielismy dosc wysokie lozko , w ktorym oczywiscie spala i ona . Bylo na tyle wysokie , ze wskakiwanie na nie sprawialo jej nielada trudnosc . Gdy nadszedl czas porodu mala nie mogla sobie z nim poradzic. Zawiezlismy ja na cesarke. Okazalo sie , ze wszystkie oprocz jednego szczeniaczka mialy wady . Suczka wskakujac do lozka uderzala brzuchem o twardy rant lozka i w ten sposob uszkodzila plody . Trzeba bylo wszystkie je uspic. Tylko jeden szczeniaczek wygladal normalnie, ale bardzo slabo oddychal . Lekarz oznajmil , ze tego tez trzeba uspic , ale ja powiedzialam ze sprobuje go uratowac . Zabralismy go do domu . Robilam mu masaz serduszka, sztuczne oddychanie . trwalo to kilka nascie minut - nie pomoglo. Malec slabl z sekundy na sekunde. W koncu umarl . Nie mialam wtedy tych obrazow w glowie . Nie wiedzialam co robic , chociaz probowalam. Zapakowalam malenstwo w pulares od okularow i pochowalam w naszym ogrodku . Plakalam bardzo . Ale nic wiecej nie moglam dla niego zrobic . Teraz stalo sie jednak inaczej . I Bogu i swojej determinacji dziekuje . Marrika91 - bardzo mi przykro , ze Twojemu pieskowi sie nie udalo . Coz , takie zycie . Ale lepiej , kiedy jest kolorowe i pelne radosci . Zachwyca Was ostatnie zdjecie. No coz , probowalismy odpoczywac w tych krotkich przerwach pomiedzy szczeniakami , a zmeczenie robilo swoje. Wiec nawet krotka drzemka byla czyms wielkim . Raz spal Tomek, raz ja. Tak na zmiane . Piszecie zostawic ALbe. To nie takie proste . Zreszta czas pokaze . Wiecie , ze mieszkamy sami z mezem w Norwegi . Nie mamy tutaj nikogo z rodziny obok nas. Nie mamy tez wsrod polakow prawdziwych przyjaciol , prawdziwych normalnych ludzi - dla ktorych pomoc drugiemu w potrzebie jest czyms normalnym , naturalnym . mamy norweskich przyjaciol , ktorzy w razie potrzeby zostaja z Brenda , ale nie moge obardzyc ich opieka nad dwojka psow . jestem w stanie to zaakceptowac i zrozumiec , ze pies to klopot a dwa to juz maly oboz . A podrozowac musimy  , miedzy innymi do Polski . Ten kto choc troche sie orientuje - nie mozna zabrac tak duzego psa do samolotu . Na prom do Szwecji  mamy 900 km, potem 11 godzin i kolejne pol Polski do przejechania . Na promie zawsze trzeba zamowic kabine przystosowana dla zwierzat - a jest ich tylko kilka na promie . Zdaza sie , ze akurat sa wyprzedane w terminie , kiedy chcemy jechac . To naprawde juz cala wyprawa, jak jedziesz z psem. Klatka zajmuje nam pol samochodu . Duzo by pisac . Ale z jednym psem to jeszcze jakos nam idzie, no ale daw ??? Maz chce bardzo , ale ja wciaz sie wacham . CZas pokaze .

Minelo kilka dni . Maluchy rosna . Zmienilismy im wstazeczki , bo juz byly za male . Weterynarz chcial uspic dwie sztuki , bo byc moze Brenda bedzie miala za malo mleka . Tomek powiedzial stanowczo NIE . Kupilismy specjalne mleko dla nowonarodzonych szczeniakow , butelki , smoczki z odpowietrzaczem i dokarmiamy maluchy kilka razy dziennie. Tomek mkupil wage elektroniczna , bo szlag go trafial , jak wazyl na tej zwyklej . Zawsze wynik byl plus minus . A to jest do dupy , bo musi byc dokladny . Wazy je teraz dokladnie i nie uwierzycie , ta odtatnia kruszyna przybywa najwiecej . Niesamowite . W ogole moznaby bylo tak siedziec nad nimi i sie im przygladac . Sa chwilami niesamowite . Wlaza sobie na glowe , pelzaja po Brendzie . Piszcza , bo zgubily sie w kojcu i nie moga znalesc mamuski . Czasami zasmiewamy sie do rozpuku . Brenda sprawuje sie jak prawdziwa mama . jak tylko zakwila - juz jest w kojcu . Zaczela wreszcie chetnie wychodzic na dwor , juz sie o nie nie boi . Na mnie sie tez juz przestala patrzec z obawa , jak je karmie . Zreszta wtedy smierdze tak jak i ona, bo podczas karmienia musze masowac im brzuszki - a one wtedy sikaja i kupciaja na mnie . Wiec tak naprawde wcale nie roznie sie zapachem od mojej suki :-D . Dzis w nocy mija tydzien jak sie urodzily . I mimo , ze chodzimy z mezem jak zombi , ze oczy mam przekrwione jak alkocholik , ze od tygodnia gadam tylko o szczeniakach i zapewne wszyscy w pracy maja juz tego dosc - to jestem szczesliwa .

Chce serdecznie powitac nowe Blogowiczki . Dziekuje za komentarze i zapraszam na dluzej . Blog ostatnio przezywa jakis przewrot . Malo w nim projektow , malo malowania i przecierania . ALe czy zycie nie jest samo w sobie jednym wielkim projektem ? Wciaz nas czyms zaskakuje , tak jak pobielanie czy decoupagowanie- potrafi wyjsc inaczej , niz to zaplanowalismy  ( pamietasz  Kasiu swoje czajniczki ? hops do Kasi ) . Kocham to swoje zycie bo jest  takim nieodkrytym ladem , jak w pisence
,, Nie masz w planach wielkich zmian
czekasz na bezchmurne niebo
a jak sie lubi co sie ma
cieplejszy wieje wiatr
zycie ma lepszy smak
Oddychaj , zdobywaj , zaklinaj czas - zyj !!!!
Nie boj sie bo wielkie oczy ma ten strach
to tylko zludzenie , wiec
uwierz w siebie tak pokonasz lek
To co chcesz tu i teraz dzieje sie
smialo plyn pod prad na nieodkryty lad ...... ''

Ewelina ( hop do Eweliny ) , to tez do Ciebie . Trzymam kciuki , uda sie , musi !!!!

No a teraz wualla - ,, moje '' psiaki . Tak troche , kilka fotek . Sa slodkie, musicie mi uwierzyc na slowo .












Koncze i znikam . Nawet nie mam czasu zajzec dzisja do Was . Niedawno wrocilam z Drammen . Bylam na MR w Drammen- bagatelka, 200 km do szpitala. Sama, bo Pan pieskami misial sie opiekowac . Coz - znowu sie powitorze - ZYCIE . Wyjechalam przed osma, wrocilam przed osiemnasta . heh, te kilometry . Ale trzeba . Zbliza sie pierwsza rocznica , jak rozprawilam sie z rakiem. Mam nadziej , ze na dobre. Za kolka tygodni jade na ,, generalny przeglad '' . Ale wiem, ze jest OK. Musi .

Chce zrobic Candy , zastanawiam sie czym Was obdarowac . Mam w glowie tyle pomyslow . Candy rocznicowe  pod tytulem ,, Fuck cancer! '' . Czy nie za ostro ?

                               Do milego, do zobaczenia .

piątek, 4 października 2013

Juz sa !!!!!!!!

Wczoraj nie mialam sily , oboje z mezem chodzilismy jak ,, zombi '' . No ale od poczatku .

W srode Brenda obudzila nas przed siodma . Dyszala i wolala na dwor . Domyslilismy sie , ze zaczal sie porod . Tysiace razy czytalismy jak i co , no ale oczywiscie oboje zaczelismy okupowac internet , bo wiedzy nigdy za wiele  . Jako , ze sa jesienne ferie, a my oboje w domu wiec podeszlismy do tego lajtowo - pisza , ze to moze byc nawet 36 godzin - OK mamy czas . Zabralismy sie za zwykle obowiazki - Maz na dworzu cos tam maluje i przycina, ja w domu pichce i piore . I tak zlecial nam caly dzien . W miedzyczasie mierzylismy jej temperature - spadala ksiazkowo . Wieczorem maz wyszedl po raz nie wiem ktory z Brenda na dwor i zaraz wrocil po latarke. Pytam go po co - a on, ze chce cos zobaczyc . Wrocil i mowi, ze chyba jej wody odeszly , bo schody sa mokre . Ok , czyli to juz chyba niedlugo . Usiedlismy na sofie, kawa w reku - oki, to bedzie dluga noc . Nie wiem co lecialo w telewizji, ale bylo juz ok.12tej - Brenda zaczela nas zaczepiac . Wzielismy to za zwykly objaw , zapewne kaze nam isc do lozka, bo ona tez chce juz spac . Robi tak zawsze kiedy siedzimy za dlugo przed TV. W koncu dala nam spokoj , odeszla do kojca , a maz wstal do kuchni . Mija kojec i EUREKA !!!! Ona rodzi, cos lezy oboj niej !!!! Wyskoczylam jak z procy, hop do kojca ( ma 3m2 powierzchni ) i widze , jak Brenda rozrywa jakis czarny worek a z niego pojawia sie szczeniaczek . O Jezu pomyslalam - to moj pierwszy raz . Oczywiscie panika , rece sie nam trzesly obojgu . Tomek lapie za nitke, ja sciskam pepowine, Brenda lize malucha, potem wazenie, cyk fotka maluch do mamuski , no i zapisywanie wszystkiego . Waga, godzina urodzenia 23.45 , plec, kolor wstazeczki , odruchy, ssanie , stan zdrowia , lozysko , imie ... wszystko co potrzebne . No i wypieki na twarzy . Oj to bylo cos. Nasza pierwsza sunia przyszla na swiat . Potem srednio co dwie , co godzine przychodzily kolejne szczeniaczki . Brenda byla bardzo dzielna, czasami kwilila, czasami wrecz wyla. Ale zachowywala sie jak wzorowa matka. Wcale nie bylismy jej potrzebni do pomocy . JA tylko przystawialam maluchy do sutkow, aby od razu zaczynaly ssac siare. W miedzyczasie polegiwalismy na zmiane na sofie, ale jak tylko zaczynalam przyspiac Tomek krzyczal ,, nastepny !! '' no i znowu bylismy na rownych nogach . Po 7 rano przyszedl ostatni dziewiaty szczeniaczek . Mielismy 6 suczek i 3 pieski . Caly przebieg porodu zostal zarchiwizowany , szczetnie opisany . Brenda lezala spokojnie , karmila . Uznalismy , ze to juz koniec. Ja mialam w planie sie chwile przespac , bo o 10tej obiecalam znajomej , ktora podczas porodu dostala wylewu , ze jej pomoge w domu tego dnia. Mialam byc na 10ta , wiec mialam chwile , zeby domyc z krwi dlonie, ubrac sie, wypic kolejna - nie wiem juz ktora  - kawe i cos zjesc . Wyszlam z domu i kazalam mezowi sie choc troche przespac . Juz teraz byly bezpieczne, mamuska je karmila . Wyszlam przed dziesiata . Co chwila sie kontaktowalismy i wszystko wygladalo ze jest w najlepszym pozadku . Po trzech godzinach wracalam do domu . Kupilam pizze, bo nie mialam glowy ani sily do robienia czegokolwiek na obiad. Marzylam tylko o jednym - polozyc sie do lozka . Mialam zrobic wieksze zakupy , ale wszystko wyparowalo mi z glowy . Jak weszlam do domu i zobaczylam cala te ferajne az serce mocniej mi zabilo. Ale najbardziej zaskoczyla mnie Brenda. Wyskoczyla z kojca gubiac po drodze swoje malenstwa i zaczela sie ze mna witac. Tomek powiedzial, ze bardzo na mnie czekala . Po jakims czasie maz pojechal do pobliskiego miasteczka cos tam kupic w sklepie malarskim . Zostalam sama, zmeczona, marzaca o lozku . Nagle pare minut po trzeciej Brenda zaczela dyszec , spinac sie - ja wpadlam w panieki ,, co sie dziej do jasnej anielki ????? '' . Wskoczylam do kojca, poodklejalam od niej maluchy , jeden skurcz, drugi i Brenda urodzila kolejnego malucha. Po ponad 8 godzinach !!! Juz sam widok worka plodowego przekonal mnie , ze cos nie jest tak. O Boze, tylko nie to !!!! Pomoglam rozrwac worek , wyciagnelam malucha - przelewal mi sie przez rece . Byl cieply , ale wiotki . Osuszylam malucha i od razu zaczelam go masowac , podajac Brendzie do lizania. Nie reagowal, nadal byl wiotki , usteczka i nosek byly szare, wrecz sine , a jezyczek wystawal zwiniety w trabeczke. Nie zyje , tak jak pisza w ksiazkach , w niecie - czesto sie zdaza, za po kilku godzinach rodzi sie ostatni i zazwyczaj martwy . Polozylam go na bialym reczniczku , owinelam, jak nalesnik ... mowie do Brendy ze jej malenstwo nie zyje . Ona patrzy na mnie wylupiastymi oczami , nie wie co sie dzieje, a ja pytam Boga czemu wlasnie mnie sie to musialo przytrafic . I mysle co mam dalej zrobic , w co go zapakowac , czy czekac na meza, gdzie go pochowamy . o Jezu dlaczego................. miliony mysli w ciagu krotkiej sekundy . Po chwili jednak wpada skads we mnie mysl - nie, nie oddam cie tak latwo. Chwytam zawiniatko i glowa w dol bujam nim z calych sil jak chustawka. Gdzies... kiedys o tym czytalam, sama nie wiem gdzie i kiedy . Zero reakcji . Powtarzam czynnosc .... kolejny raz i kojelny . Po minucie, moze dwoch slysze jakis odglos, zagladam - z noska wydostaja sie biale banki . Wycieram nosek , dmucham do otwartego pyszczka, masuje psiaka i potwarzam czynnosc w nieskonczonosc . Brenda patrzy i nie wie co sie dzieje. A ja powtarzam czynnosc i powtarzam. I w koncu slysze , ze maly zaczyna sapac , ze sie porusza. Przestalam nim bujac , masuje mocniej, podaje Brendzie do lizania , wkladam maly palec w pyszczek, zeby zaczal ssac . maly zaczyna po woli sie poruszac . O Jezu mysle, pomoz mu . Kaze Brendzie polozyc sie, przystawiam malca do sutka jednoczesnie masujac . Chyba ma jeszcze zatkany nosek , bo nie moze skoordynowac ssania z oddychaniem. Biore go znowu na dlon i masuje , dmucham delikatnie w pyszczek o podsuwam palec. Zaczyna po woli ssac. Oddaje do Brendzie- ona zalatwi juz reszte. Po kilku minutach lizania malec robi sie naprawde ruchliwy , zaczyna ssac sutka. Niemoc opadla z mojego ciala. Zaczelam sie trzas . Dalam rade , zyje i mam nadzieje ze zyc bedzie. To ona , malutka ...dalam jej na imie Alba . Dopiero teraz zobaczylam ze jest za pietnascie czwarta. To trwalo cale 15 minut, od momentu porodu . Wzielam telefon, zadzwonilam do meza. Nie mogl uwierzyc ...kazal mi sie uspokoic i polozyc . Zreszta ja nadal tez nie moglam uwierzyc . Tearz juz wiedzialam, dlaczego Brenda tak sie cieszyla na moj widok, kiedy wrocilam. Ona chyba czekala z tym na mnie . Czekala z urodzeniem malucha.

Dzisiaj obudzilam sie jak wrak . Nerwy zrobily swoje. Boli mnie wszystko - nawet miesnie w posladkach . Zadne przeciwbolowki mi nie pomagaja. To nerwy i spiecie, jakiego doswiadczaalam prze cala poprzednia noc i wczorajszy dzien.  Chodze jak pokraka, nawet siedziec nie moge. Wiem ze to minie, najwazniejsze ze z nasz DZIESIATKA wszystko w pozadku . Najmlodsza odrabia zaleglosci w ssaniu. Jest tak zaborcza, ze od momentu urodzenia nie przestaje ssac. Wrecz bije sie o cyca z rodzenstwem. Jest cudna. Wszystkie sa cudne. Dar narodzin jest czyms wspanialym, wyjatkowym - nie tylko u ludzi.

No a teraz jak juz wszystko opisalam moge je pokazac . Moja szczesliwa DZIESIATKA  . Chwilami leza jedne na drugich , wpychaja sie pod mamuskie . Ale sa chyba szczesliwe . Chce Wam przedstawic : Anike , Adora , Azire , Astora , Alune , Aphie , Alanye , Arube ,Argo i Albe herbu Vind fra Hallingskarve .













A teraz ide cos zjesc i chyba zrobie sobie goraca kapiel . Maz mowi, ze ma mi to pomoc - goraca woda rozpusci kwal mlekowy , ktory odlozyl sie w moich miesniach .

Milego popoludnia i spokojnego weekendu . Ania